Nadat op 10 juni juli, ons avontuur begon hebben jullie ons kunnen volgen op de diverse
social mediakanalen. Het was een mooie rit en de mensen ontvingen ons hartelijk als we
s ’avonds om een slaapplek vroegen voor de paarden en ons zelf.

Een paar hoogtepunten wil ik toch even aanhalen. Als eerste Natalie, ze passeerde ons op de
fiets en kwam vervolgens terug om te vragen wat wij aan het doen waren. Na een kort
gesprek bood ze ons haar wei aan om in te overnachten met de paarden. We mochten zelfs
bij haar in huis komen douchen en de volgende dag stond het ontbijt klaar. Zoals haar volgde
er meer, ook Benôirt, een gepensioneerde artiest, die in een Yurt (Nomaden tent) woonde
en ons belangeloos in zijn “tuin” liet overnachten met de paarden. Kort daarna kwamen we
op een manage waar het Nationale Braziliaanse paralympisch equestrian team aan het
trainen was voor de Global ruiter kampioenschappen voor gehandicapten, welke begin juli in
België worden gehouden. We werden spontaan in hun midden opgenomen en hebben
samen gegeten en gegevens uitgewisseld. En zo zijn er nog veel meer leuke en
hartverwarmende situaties.

Toch zijn er ook kanttekeningen te plaatsen. We volgden de pelgrimsroute de Monastica
door België. Hoe mooi die route ook is voor wandelaars, hij is niet geschikt voor ruiters. Te
vaak kwamen we obstakels tegen die niet door paarden gepasseerd konden worden. Google
maps bracht dan wel uitkomst maar wel over de normale wegen en paden. Daarbij komen
we bij het volgende punt.

De paden en wegen bestaan daar veelal uit gebroken puin en kasseien (spekgladde stenen).
Vaak probeerden we gebruik te maken van de bermen, maar die worden slecht
onderhouden. Je komt er van alles tegen maar niet veel goeds. Dit is helaas ook de oorzaak
dat we onze rit naar Santiago de Compostella moesten staken. Smoky, het paard van Henk,
is in zo’n berm met het ijzer van zijn rechter achter hoef ergens achter blijven hangen. Hierbij is
het hoefijzer losgetrokken. De lip van het hoefijzer is toen in de hoef gekomen, waarnaar Smokey
begon te kreupelen. Dit was het moment dat wij het welzijn van de paarden voorop kozen en
de Villa Pardoes Pelgrimstrial officieel ten einde kwam.

 

Wel willen wij onze volgers, en dat waren er ondertussen velen, bedanken voor de mooie
reacties en hun donaties. Ondanks dat de rit totaal maar 12 dagen geduurd heeft hebben wij
toch € 2500, = opgehaald voor Villa Pardoes. Namens hen en ons hartelijk bedankt hiervoor.

Met vriendelijke groeten,

Emily, Marieke en Henk Mensink